บทที่ 42

มุมมองของเฟธ

ฉันขับรถกลับบ้านเงียบๆ และคิดถึงเรื่องร้ายๆ ทั้งหมดที่อาจเกิดขึ้นได้ แล้วก็เริ่มร้องไห้ ฉันนี่มันโง่จริงๆ ที่มากังวลแบบนี้ เพราะพวกเขากลับบ้านมาอย่างปลอดภัยเสมอ และส่วนหนึ่งที่ฉันร้องไห้ก็เพราะอยากจะไปอยู่กับพวกเขาที่นั่นด้วย ฉันอยากเห็นมาเตโอร่วง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่หน้าที่ของฉัน และฉันต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ